فتق یک شرایط پزشکی است که در آن بخشی از عضو یا بافت بدن از محل معمول خود جابهجا شده و از طریق ضعف یا سوراخی در عضلات یا بافتهای اطراف بیرون میزند. این شرایط میتواند باعث درد و ناراحتی شود و در صورت عدم درمان، مشکلات جدیتری ایجاد کند. در این مقاله به بررسی علتهای فتق و روشهای درمان آن خواهیم پرداخت.
علتهای فتق
علتهای فتق متنوع هستند و میتوانند به عواملی چون ضعف عضلانی، فشار بیشازحد به عضلات و بافتها، و عوامل ژنتیکی بستگی داشته باشند. در ادامه به بررسی برخی از این عوامل میپردازیم:
ضعف عضلانی: با گذر زمان، عضلات و بافتهای پشتیبان بدن ممکن است ضعیف شوند. این ضعف میتواند به دلیل عوامل مختلفی ازجمله افزایش سن، کمبود فعالیت بدنی، و بیماریهای مزمن مانند دیابت باشد.
فشار زیاد به عضلات: انجام فعالیتهای فیزیکی سنگین، بلند کردن اجسام سنگین، سرفههای شدید و مکرر، و زور زدن در هنگام دفع میتوانند فشار زیادی به عضلات و بافتهای بدن وارد کنند و منجر به بروز فتق شوند.
عوامل ژنتیکی: برخی افراد بهصورت ژنتیکی مستعد بروز فتق هستند. در این موارد، وجود ضعفهای ساختاری در بافتهای بدن از والدین به فرزندان منتقل میشود.
چاقی و افزایش وزن: چاقی و افزایش وزن باعث افزایش فشار داخلی بدن میشود که میتواند منجر به بروز فتق شود. همچنین، چاقی میتواند علائم فتق را تشدید کند.
انواع فتق
فتقها بسته به محل بروز و نوع بافتی که تحت تاثیر قرار میگیرد، به انواع مختلفی تقسیم میشوند:
فتق مغبنی (اینگوینال): این نوع فتق شایعترین نوع فتق است که در ناحیه کشاله ران رخ میدهد و بیشتر در مردان مشاهده میشود.
فتق ناف: این فتق در ناحیه ناف رخ میدهد و معمولا در نوزادان تازه متولد شده و زنان باردار دیده میشود.
فتق هیاتال: این نوع فتق زمانی رخ میدهد که بخشی از معده از طریق دیافراگم به داخل قفسه سینه جابهجا میشود. این نوع فتق میتواند باعث بروز سوزش معده و بازگشت اسید معده به مری شود.
فتق جراحی (انسزیونال): این نوع فتق در محل جراحیهای قبلی رخ میدهد، جایی که دیواره شکم ضعیف شده و باعث بیرونزدگی بافتها میشود.
درمان فتق
درمان فتق بسته به نوع و شدت آن میتواند متفاوت باشد. در زیر به برخی از روشهای درمانی اشاره شده است:
تغییر سبک زندگی: در موارد خفیف فتق، تغییرات ساده در سبک زندگی میتواند کمککننده باشد. این تغییرات شامل کاهش وزن، پرهیز از بلند کردن اجسام سنگین، و انجام ورزشهای تقویتی عضلات است.
دارو درمانی: در برخی موارد، داروها میتوانند به کاهش علائم فتق کمک کنند. این داروها شامل ضدالتهابها و مسکنها برای کاهش درد و ضداسیدها برای کاهش علائم فتق هیاتال هستند.
درمانهای جراحی: جراحی معمولا برای فتقهای شدید و آنهایی که باعث ناراحتی و مشکل در زندگی روزمره میشوند، ضروری است. روشهای جراحی شامل جراحی باز و لاپاروسکوپی هستند. جراحی باز شامل ایجاد یک برش بزرگ در ناحیه فتق و ترمیم آن است، درحالیکه لاپاروسکوپی شامل چند برش کوچک و استفاده از دوربین و ابزارهای ویژه برای ترمیم فتق است.
سخن پایانی
فتق یک شرایط پزشکی رایج است که میتواند به دلایل مختلفی ازجمله ضعف عضلانی، فشار زیاد به عضلات، عوامل ژنتیکی و چاقی بروز کند. تشخیص بهموقع و درمان مناسب میتواند از بروز عوارض جدیتر جلوگیری کند. در صورتی که شما یا یکی از اعضای خانوادهتان علائم فتق را تجربه میکنید، مشاوره با یک پزشک متخصص ضروری است تا بهترین روش درمانی را برای شما تعیین کند.
فیشال یکی از خدمات زیبایی و مراقبت از پوست برای خانم ها و آقایان است. فیشال صورت و پوست برای طراوت، زیبایی، جوانسازی و پاکسازی صورت انجام می شود و امروزه به خصوص در بین خانم ها بسیار محبوب است. پاکسازی صورت، لایه برداری، سفید کردن، آبرسانی، سفت کردن پوست می تواند بسیار موثر باشد و در صورت انجام می شود تا چهره شما زیباتر شود. می توانید گام به گام فیشال را انجام دهید و آن را به بخشی از روال زندگی خود تبدیل کنید.
مزایای مراقبت از پوست صورت چیست؟
پاکسازی پوست از آلودگی های روزانه
ماساژ صورت برای شل کردن عضلات منقبض
کاهش و جلوگیری از چین و چروک پوست
منافذ باز پوست را از بین ببرید
جوش های سر سفید و سر سیاه را از بین ببرید و آنها را کاهش دهید
سفت کننده و لیفت کننده پوست
کاهش تیرگی، گودی و کیسه های زیر چشم
آکنه و آثار آکنه را از بین می برد
بهبود آسیب های پوستی
روش گام به گام بالا
قبل از انجام آرایش صورت، با یک متخصص پوست و زیبایی مشورت کنید تا در مورد نوع پوست شما و خدماتی که باید برای آن انجام دهید، صحبت کنید. امروزه درمان های پوست و صورت در سالن های زیبایی و مطب پزشکان انجام می شود. اگر قصد دارید پوست صورتتان را انجام دهید، بهتر است این کار را در کلینیک زیبایی و مطب زیبایی انجام دهید. برای انجام فیشیال و پاکسازی صورت به آموزشگاه و آکادمی خانه عروس مراجعه نمایید. به طور کلی صورت پوست دارای 5 سطح است که در ادامه به آن می پردازیم.
1. مرحله تمیز کردن:
اولین قدم در هر صورت برای هر پوستی پاکسازی است. در این مرحله متخصص با استفاده از پدهای مخصوص و ماشین لباسشویی صورت شما را کاملا تمیز می کند. به همین دلیل، پزشک صورت شما باید از پاک کننده های متناسب با نوع پوست شما استفاده کند.
2. لایه برداری:
در این مرحله، پس از پاکسازی، متخصص پوست شما را با استفاده از کرم های لایه بردار و اسکراب های مخصوص یا بخار، لایه برداری می کند تا سلول های مرده از سطح پوست پاک شود.
3. مرحله استخراج.
این مرحله مهم ترین مرحله برای پوست صورت است، بنابراین اگر به درستی انجام نشود باعث ایجاد جوش و آکنه می شود. در مرحله استخراج صورت، منافذ پوست پر از روغن و ناخالصی ها باید با استفاده از ابزار مخصوص تخلیه شوند.
4. مرحله ماساژ:
پس از مرحله استخراج، پوست ماساژ داده می شود. ماساژ پوست باعث شل شدن عضلات صورت و گردش خون در پوست می شود. ماساژ صورت نیز تنش و استرس را کاهش می دهد. بهتر است این مرحله را با دقت و به آرامی انجام دهید تا موثر واقع شود.
5. ماسکفاز:
آخرین مرحله استفاده از ماسک مناسب پوست شما است. در این مرحله متخصص ماسک نهایی را با توجه به نوع پوست و حساسیت شما روی پوست شما اعمال می کند. مثلا اگر پوست خشکی دارید باید از ماسک مرطوب کننده استفاده کنید و اگر پوست چرب دارید معمولا از ماسک های متعادل کننده چربی استفاده می شود.
چهره به چهره در خانه
علاوه بر مراجعه به کلینیک زیبایی یا سالن زیبایی، می توانید در منزل نیز فیشال صورت انجام دهید. با تهیه محصولات پاک کننده و اسکراب مخصوص و استفاده از ماسک های خانگی می توانید عمل های صورت را در منزل انجام دهید. مطمئن شوید که مراحل مراقبت از صورت را به ترتیب دنبال کرده و از محصولات مناسب پوست خود برای مراقبت از صورت در منزل استفاده کنید.
نکته: برای رفع سیاهی دور چشم چون پوست دور چشم نازک و حساس است باید از مواد مخصوص پوست دور چشم استفاده کرد و برای رفع سیاهی دور چشم از کرم ها و مواد مخصوص استفاده کرد. برای آرایش صورت استفاده می شود
هزینه صورت چقدر است؟
ارزش اسمی به عوامل مختلفی بستگی دارد. قیمت آرایش صورت بستگی به برند و نوع تجهیزات مورد استفاده، تجهیزات مورد استفاده، طول درمان و نوع پوست شما دارد. با ثبت سفارش در "خدمات از ما" می توانید یک پیشنهاد رایگان برای متخصصان حرفه ای مراقبت از پوست ما دریافت کنید.
بهترین و باهوش ترین افراد در بیشتر زمینه ها تخصص ندارند یا فاقد تخصص هستند، بنابراین تولید محتوای خوب مستلزم یافتن منابع دیگری است. برای اطلاع شما، اگر در حال تولید محتوا برای وب سایت خود هستید و می خواهید آن را به سایت یا منبع دیگری منتقل کنید، حتما به موارد زیر توجه کنید:
نکات زیادی را در محتوای خود بگنجانید.
همیشه سعی کنید از وب سایت های دیگری که برای آنها محتوا می نویسید بازخورد دریافت کنید تا محتوای مثبت ایجاد کنید.
به یاد داشته باشید، اگر نکات و ایدههایی را به محتوای بازنویسی شده اضافه کنید، بازنویسی نمیکنید، بلکه محتوای منحصربهفرد ایجاد میکنید، زیرا محتوای جدیدی ایجاد میکنید.
از پارامترهای محتوای پیش فرض استفاده کنید.
در حین بازنویسی محتوای خود، سعی کنید به یک سایت نچسبید بلکه سعی کنید از سایت های مختلف ایده بگیرید زیرا ایده گرفتن سرعت نوشتن شما را به میزان قابل توجهی افزایش می دهد. بسیاری از افرادی که از روش بازنویسی محتوا استفاده می کنند با تغییراتی از وب سایت های دیگر محتوا تولید می کنند، اما به یاد داشته باشید که این روش انتخاب خوبی نیست، بلکه ابتدا باید ایده بگیرید و از چارچوب محتوای سایر وب سایت ها برای ایجاد مقالاتی منحصر به فرد استفاده کنید.
امروزه تکنیک های بازنویسی در ۸۰ درصد سایت ها اتفاق می افتد و سایت های بسیار کمی هستند که محتوای کاملا منحصر به فرد تولید می کنند. به خاطر داشته باشید که وقتی می خواهید محتوایی را برای بازنویسی انتخاب کنید، اطلاعات زیادی در مورد آن در اینترنت وجود دارد، زیرا در این صورت می توانید محتوای بهتری را بازنویسی کنید.
استفاده از محتوای چند صفحه گزینه مناسبی برای بازنویسی نیست یا برای ایجاد و انتشار باید کل محتوا را بازنویسی کنید.
ادغام اطلاعات از چندین سایت
در قسمت های قبل به اختصار اشاره کردیم که در فرآیند بررسی محتوا سعی کنید از محتوای سایت استفاده نکنید. روش ترکیب محتوای چند سایت در یک برنامه تولید محتوا به شما این امکان را می دهد که محتوای کاملی تولید کنید و محتوای بازنویسی شده ای که تهیه خواهید کرد کیفیت بالایی خواهد داشت.
به این نکته مهم توجه کنید که کیفیت محتوا فقط به خود آیتم ختم نمی شود، بلکه عوامل زیادی برای کیفیت واقعی محتوا وجود دارد.
مقاله را به زبان خود بازنویسی کنید
همیشه و همه جا گفته ایم که نوشتن محتوا یا نوشتن تبلیغات باید بر اساس نیازهای کاربر باشد تا بهترین تاثیر را داشته باشد. به عنوان یک مقاله، لحن نوشتن در برخی وب سایت ها و در برخی زمینه ها باید رسمی باشد، اما در برخی زمینه ها لحن نوشتن دوستانه است.
اگر زمینه کاری شما به گونه ای است که لحن نوشته شما با رقبا متفاوت است، بهتر است با بازنویسی مطالب، مطالب را از زبان کاربران خودتان بازنویسی کنید، زیرا لحن محتوا انتخاب خوبی نیست. برای هر مقاله و سئو و رتبه بندی نیز تاثیر بالایی دارد.
از روش کلمه به کلمه استفاده نکنید.
بازنویسی محتوا روشی بسیار ساده و آسان است، اما به شرطی که نتوانید کلمه به کلمه بازنویسی کنید، زیرا در این صورت بیش از 60 درصد محتوای شما کپی می شود. بهترین استراتژی اسناد در قالب پاراگراف است و استفاده از این استراتژی واقعاً باعث میشود که محتوای شما از محتوای هدف متمایز شود و منحصر به فرد در نظر گرفته شود.
کپی مطالب ممنوع!
در روش محتوا نویسی نباید مطالب را کپی کنید و تغییراتی در آن ایجاد کنید، این گزینه اصلا خوب نیست و فقط وقت و زحمت خود را تلف خواهید کرد. خلاصه کردن شکل دیگری از خلاصه نویسی است، یعنی ابتدا مطالب را بخوانید و سپس اطلاعات را به صورت فنی یادداشت کنید.
از اعداد استفاده کنید
استفاده از اعداد و ارقام در مرحله تولید محتوا می تواند نظر کاربر را به خود جلب کند که از نظر سئو می تواند نتایج خوبی را به دنبال داشته باشد. طبق بررسی وب سایت الکسا بیش از 70 درصد مطالب با استفاده از اعداد و اعداد وارد می شود، بنابراین روش نوشتن متن شامل اعداد، حروف، اعداد فارسی و لاتین، ایموجی و ... می باشد. آن را امتحان کنید. بنابراین، کاربر بیشتر با محتوای بازنویسی شده سردرگم می شود.
عفونت واژن یکی از شایعترین مشکلات بهداشتی در بین خانمها است. این عفونتها میتوانند به دلایل مختلفی بروز کنند و علائم متفاوتی داشته باشند. عموماً، عفونتهای واژن ناشی از تغییر در تعادل طبیعی میکروبهای موجود در واژن هستند. این تغییرات میتوانند به واسطهٔ عواملی چون استرس، تغییرات هورمونی، مصرف برخی داروها، یا بهداشت نامناسب ایجاد شوند. علائم رایج عفونت واژن شامل خارش، سوزش، ترشحات غیرطبیعی، بوی نامطبوع و درد یا ناراحتی هنگام ادرار کردن یا دخول است. این علائم میتوانند نشانهای از وجود عفونتهایی مانند کاندیدیازیس (عفونت قارچی واژن)، واژینوز باکتریایی یا بیماریهای مقاربتی باشند. تشخیص دقیق نوع عفونت واژن مهم است، زیرا درمانها بسته به نوع عفونت متفاوت هستند. برای تشخیص و درمان صحیح، مراجعه به پزشک یا متخصص زنان توصیه میشود. همچنین، رعایت بهداشت مناسب و اقدامات پیشگیرانه میتواند به کاهش خطر ابتلا به عفونتهای واژن کمک کند.
قویترین قرص ها برای عفونت واژن
ممکن است برای شما سوال باشد که چه قرصی برای عفونت واژن خوبه؟؛ درمان عفونت واژن به نوع عفونت بستگی دارد. معمولاً سه نوع اصلی عفونت واژن عبارتند از: عفونت قارچی، واژینوز باکتریایی و تریکومونیازیس. برای هر کدام از این شرایط، نوع خاصی از دارو تجویز میشود:
عفونتهای قارچی (مانند کاندیدیازیس): این نوع عفونت معمولاً با داروهای ضد قارچ تجویزی یا بدون نسخه درمان میشود. مثالهای رایج عبارتند از:
کلوتریمازول (مانند کانستن یا جایرو)
فلوکونازول (دیفلوکان) که به صورت خوراکی مصرف میشود.
واژینوز باکتریایی: این شرایط معمولاً با آنتیبیوتیکهایی مانند:
کلیندامایسین درمان میشود. این داروها میتوانند به صورت خوراکی یا به صورت کرم واژینال مصرف شوند.
تریکومونیازیس: این عفونت معمولاً با مترونیدازول یا تینیدازول درمان میشود.
توجه داشته باشید که تشخیص و درمان عفونت واژن باید تحت نظر پزشک انجام شود. مصرف خودسرانه داروها بدون تشخیص دقیق میتواند باعث بروز عوارض جانبی شود و ممکن است در درمان عفونت موثر نباشد. همچنین، برخی از عفونتهای واژن ممکن است نشانهای از یک مشکل بهداشتی جدیتر باشند، بنابراین مشورت با پزشک برای تشخیص صحیح و انتخاب درمان مناسب ضروری است. بیشتر بخوانید:شربت دیفن هیدرامین، موارد مصرف و بهترین نحوه مصرف
قرص برای عفونت واژن پنیری
عفونت واژن پنیری، که معمولاً به عنوان کاندیدیازیس واژینال یا عفونت قارچی واژن شناخته میشود، اغلب با داروهای ضد قارچ درمان میشود. برای درمان این نوع عفونت، ممکن است پزشک قرص خوراکی فلوکونازول را تجویز کند. فلوکونازول یک داروی ضد قارچ است که به طور گسترده برای درمان عفونتهای قارچی استفاده میشود.
فلوکونازول (دیفلوکان)
نحوه مصرف: معمولاً به صورت یک دوز خوراکی تجویز میشود.
کاربرد: اثربخش در درمان عفونت قارچی واژن.
مزایا: این دارو به دلیل راحتی مصرف (تنها یک دوز خوراکی) محبوب است.
عوارض جانبی: مانند هر داروی دیگری، فلوکونازول نیز ممکن است عوارض جانبی داشته باشد، اما اغلب افراد هیچ عارضهای را تجربه نمیکنند.
نکات مهم
تشخیص دقیق: قبل از شروع هرگونه درمانی، تشخیص دقیق توسط پزشک ضروری است.
مراجعه به پزشک: اگر علائم پس از درمان بهبود نیافت یا بدتر شد، باید مجدداً به پزشک مراجعه کرد.
مراقبتهای بهداشتی: رعایت بهداشت واژن و پیشگیری از عوامل خطرساز برای جلوگیری از بازگشت عفونت مهم است.
قرص عفونت واژن در بارداری
درمان عفونت واژن در دوران بارداری باید با احتیاط و تحت نظر پزشک انجام شود، زیرا برخی داروها ممکن است برای جنین خطرناک باشند. پزشکان معمولاً داروهایی را تجویز میکنند که ایمنی آنها در دوران بارداری تایید شده است.
عفونت قارچی (کاندیدیازیس واژینال)
برای درمان عفونتهای قارچی در دوران بارداری، اغلب از درمانهای موضعی مانند کرمها یا شیافهای واژینال استفاده میشود. این داروها شامل:
کلوتریمازول: یک کرم ضد قارچ که برای استفاده موضعی در واژن است.
میکونازول: شیاف واژینال یا کرم دیگری که برای درمان عفونتهای قارچی استفاده میشود.
این داروها معمولاً برای استفاده در دوران بارداری ایمن تلقی میشوند، اما همیشه باید قبل از استفاده با پزشک مشورت کنید.
واژینوز باکتریایی
واژینوز باکتریایی معمولاً با آنتیبیوتیکهایی مانند مترونیدازول یا کلیندامایسین درمان میشود. این داروها میتوانند به صورت خوراکی یا به صورت کرم واژینال مصرف شوند، اما در دوران بارداری، پزشک تصمیم میگیرد که کدام روش درمانی امنتر است.
نکات مهم
مشورت با پزشک: همیشه قبل از استفاده از هر نوع دارو در دوران بارداری با پزشک متخصص زنان مشورت کنید.
رعایت احتیاط: برخی داروها ممکن است برای جنین خطرناک باشند، بنابراین توصیه میشود که از داروهای موضعی به جای داروهای خوراکی استفاده شود.
پیگیری علائم: اگر علائم پس از درمان بهبود نیافت یا بدتر شد، باید مجدداً به پزشک مراجعه کرد.
در نقاشیهای پیچیده ذهن انسان، ترس میتواند به اشکال مختلف ظاهر شود، از ناراحتی لحظهای تا اضطرابهای عمیق و تغییردهنده زندگی. در خط مقدم این دلهرهها، فوبیاها قرار دارند؛ ترسهای شدید و غیرمنطقی که میتوانند تأثیر قدرتمندی بر افکار، احساسات و رفتارهای فرد داشته باشند. این مطلب جنبه آموزشی و اطلاع رسانی دارد، در صورت مشکل به دکتر روانشناس و دکتر روانپزشک مراجعه کنید. اما فوبیا دقیقا چیست؟ چه علائمی دارد و چطور درمان میشود؟ این مقاله این نوع ترس را بهطور کامل بررسی میکند تا به خوانندگان کمک کند تا آن را شناخته و درمان کنند.
معنی فوبیا یا هراسزدگی چیست؟
فوبیا (phobias) یا هراسزدگی یک ترس شدید و غیرمنطقی از یک شیئ، موقعیت یا فعالیت خاص است. افراد مبتلا به فوبیا اغلب هنگام قرارگرفتن در معرض منبع ترس خود، دچار اضطراب یا وحشت شدید میشوند؛ حتی اگر تهدید درکشده از نظر عینی خطرناک نباشد. هراسزدگی میتواند بهطور قابل توجهی بر زندگی روزمره فرد تأثیر بگذارد و منجر به رفتارهای اجتنابی و در برخی موارد، اختلال در توانایی برای عملکرد در موقعیتهای خاص شود. هراسزدگی زمانی است که چیزی که باعث ایجاد ترس یا اضطراب در شما میشود، آنقدر شدید باشد که بهطور مداوم و شدید زندگی شما را تحت تاثیر قرار داده و مختل کند. این عارضه، نوعی اختلال اضطرابی محسوب میشود. وقتی در موقعیتی نیستید که مستقیماً هراسزدگی شما را درگیر کند، میتوانید تشخیص دهید که ترس بسیار شدیدتر از آن چیزی است که باید باشد. اما دانستن این موضوع، احساس شما را تغییر نمیدهد. اگر با چیزی روبرو شوید که فوبیای شما را تحریک میکند، ترس یا اضطراب شدیدی را احساس میکنید.
انواع فوبیا (هراسزدگی)
انجمن روانپزشکی آمریکا سه دسته اصلی از هراسزدگیها را معرفیکرده است:
فوبیای اجتماعی (Social phobia)
هراسزدگی اجتماعی که امروزه اختلال اضطراب اجتماعی (social anxiety disorder) نامیده میشود، وقتی است که افراد بهطور غیرمنطقی از تحقیر، شرمساری یا قضاوت دیگران در موقعیتهای اجتماعی میترسند. افراد و گروههای ناآشنا میتوانند بهویژه ناراحتکننده باشند.
آگورافوبیا (Agoraphobia)
آگورافوبیا به ترس شدید و ناتوانکننده از مکانهای عمومی و موقعیتهایی اشاره دارد که فرار از آن دشوار است یا خروج از آن شرمآور است. این مکانها ممکن است شامل فضاهای بسته و یا باز باشد. بسیاری از افراد مبتلا به آگورافوبیا علائم هراس یا اختلال هراس را نیز دارند که شامل ترس شدید به.همراه علائم جسمی ناراحتکننده مانند لرزش، تپش قلب و تعریق است.
فوبیاهای خاص (Specific phobias)
فوبیاهای خاص که بهعنوان هراسزدگی ساده شناخته میشوند، رایجترین نوع فوبیا هستند. متخصصان این نوع هراسزدگی را به پنج دسته تقسیم میکنند که هر کدام دارای زیر گروههایی است که نامهای خاصی دارند. در اینجا انواع رایج این نوع ترس را بر اساس این تقسیمبندی آوردهایم:
1. هراسزدگی حیوانات
آراکنوفوبیا (ترس از عنکبوت)
Cynophobia (ترس از سگ)
انتوموفوبیا (ترس از حشرات)
اوفیدیوفوبیا (ترس از مارها)
2. هراسزدگی محیط طبیعی
آکروفوبیا (ترس از ارتفاع)
آگورافوبیا (ترس از فضاهای عمومی)
Aquaphobia (ترس از آب)
آستروفوبیا (ترس از رعد و برق)
3.فوبیای خون، اقدامات پزشکی یا جراحات
آلگوفوبیا (ترس از درد)
دنتوفوبیا (ترس از دندانپزشک)
هموفوبیا (ترس از خون)
تریپانوفوبیا (ترس از سوزن)
4. هراسزدگی موقعیتها
آئروفوبیا (ترس از پرواز)
آمکسوفوبیا (ترس از رانندگی)
کلاستروفوبیا (ترس از فضاهای بسته)
Nyctophobia (ترس از تاریکی)
5. دیگر انواع هراسزدگی
کولروفوبیا (ترس از دلقکها)
امتوفوبیا (ترس از استفراغ)
پیروفوبیا (ترس از آتش)
تریپوفوبیا (ترس از سطوح دارای سوراخ یا حفره، مانند اسفنج)
علائم فوبیا (هراسزدگی)
فوبیاها علائم احتمالی یکسانی دارند، اما میتوانند به شکلهای مختلفی رخ دهند. هراسزدگی میتواند باعث شود که فرد علائم فیزیکی، ذهنی و رفتاری را زمانی که در معرض شی یا موقعیت ترسناک قرار میگیرید و یا زمانی که به آن فکر میکند، تجربه نماید. علائم ذهنی، اثراتی هستند که بر نحوه تفکر و احساس تأثیر میگذارند. آنها عبارتند از:
ترس شدید
وحشت یا احساس نیاز به فرار
احساس خطر فوری
احساس قطع ارتباط با بدن (مسخ شخصیت) یا دنیای اطراف (واقعیت زدایی)
علائم فیزیکی، اثراتی هستند که مستقیماً بر بدن تأثیر میگذارند. آنها عبارتند از:
تغییر ضربان قلب و نوع نبض
عرق کردن، احساس گرما یا لرز
لرز یا لرزش
حالت تهوع، ناراحتی معده یا معده درد
سفتی یا درد در قفسه سینه
مشکل در تنفس یا احساس خفگی
احساس سرگیجه یا سبکی سر
غشکردن
رنگ پریدگی
دید باریک (همچنین به عنوان دید تونلی شناخته میشود)
علائم رفتاری روشهایی هستند که بر شیوه زندگی، روال یا عادات فرد تاثیر میگذارند. آنها عبارتند از:
اجتناب از انجام یک پروسه خاص؛ برای مثال: اجتناب از مراقبتهای پزشکی یا دندانپزشکی منظم به دلیل ترس از سوزن، دندانپزشک و غیره
تغییر عمدی زندگی برای جلوگیری از محرکها؛ برای مثال: خارجشدن از یک منطقه ساحلی به دلیل ترس از طوفان.
اجتناب از تغییرات زندگی، بهویژه تغییرات مثبت، برای جلوگیری مواجهه؛ بهعنوان مثال: زمانیکه به دلیل ترس از آب، شناکردن یا غرقشدن از خرید خانه یا کار در جایی با منظره رودخانه، دریاچه یا اقیانوس اجتناب گردد.
علائم هراسزدگی در کودکان
کودکان نیز ممکن است به هراسزدگی خاصی مبتلا شوند و هنگام مواجهه با عامل آن، علائم زیر را از خود نشان دهند:
گریه
عصبانیت یا طغیان عاطفی
انجماد (بیحرکت نگهداشتن بدن)
چسبیدن یا جدانشدن از کسی که احساس میکنند در کنار او امنیت دارد
تشخیص فوبیا
یک روانشناس یا روانپزشک، میتواند هراسزدگی را حین صحبت با فرد و پرسیدن سوالات خاصی تشخیص دهد. تشخیص این مشکل نیازی به آزمایشات آزمایشگاهی، تصویربرداری یا اقدامات تشخیصی خاصی ندارد. سوالاتی که متخصص میپرسد، ممکن است از پرسشنامههای خاصی باشد که برای کمک به تشخیص هراسزدگی طراحی شدهاند. برخی از این سوالات در حوزههای زیر هستند:
محرکهای هراسزدگی که از آنها اطلاع دارید
علائمی که بهدنبال مواجهه تجربه میکنید و شدت آنها
شیوه زندگی و عادات فعلی و اینکه آیا علائم هراسزدگی بر آن تأثیر میگذارد یا نه
اولین بار که متوجه علائم شدید
سابقه یک رویداد آسیبزا یا سایر عوامل احتمالی که میتواند باعث ایجاد هراسزدگی شود
معیارهای خاص فوبیا
معیارهای خاص هراسزدگی بهشرح زیر است:
ترس یا اضطراب شدید درباره موقعیت یا جسمی خاص
ایجاد ترس فوری، اضطراب یا هر دو، هنگام مواجهه با محرک
هنگام مواجهه با محرکهایی که نمیتوان از آنها اجتناب کرد، فرد بهطور فعال از محرک دور شده و احساس ترس و اضطراب میکند.
ترس یا اضطراب بسیار شدیدتر از آن چیزی است که محرک باید ایجاد کند
تلاش حداقل شش ماه برای دوری از محرک
اختلال در زندگی، کار و روابط اجتماعی به دلیل ترس، اضطراب یا اجتناب از فوبیا
توجیه نشدن علائم با مشکلات دیگر مانند اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) یا اختلال هراس
علل هراسزدگی
هنوز علت کاملا واضحی برای هراسزدگی مشخص نشده است، اما موارد زیر میتوانند در شرایطی سبب ایجاد این عارضه شوند:
تجربیات بد: بسیاری از هراسزدگیها به دلیل یک تجربه بد یا حمله پانیک مربوط به یک شی یا موقعیت خاص شروع میشوند. گاهی اوقات حتی دیدن یا شنیدن یک تجربه بد میتواند برای شروع هراسزدگی کافی باشد.
ژنتیک یا رفتار آموختهشده: ممکن است بین هراسزدگی خاص شما و فوبیا یا اضطراب والدینتان ارتباطی وجود داشته باشد. این میتواند به دلیل ترکیبی از ژنتیک و رفتارهای آموخته شده باشد.
عملکرد و ساختار مغز. کسانی که هراسزدگی خاص دارند، بخشهای خاصی از مغز آنها در مواجهه با یک عامل تحریک میشود، درحالیکه فردی که این فوبیاها را ندارد، پاسخ مشابهی در مغز نشان نمیدهد. همچنین، فردی که دارای فوبیای خاص است، ممکن است ساختار مغزی متفاوتی نسبت به فرد بدون آن فوبیای خاص، داشته باشد.
ریسک فاکتورهای هراسزدگی
این عوامل ممکن است خطر ابتلا به هراسزدگی خاص را افزایش دهند:
سن: هراسزدگی برای اولین بار ممکن است در سنین کودکی ظاهر شود، معمولاً در سن 10 سالگی.
بستگان: اگر یکی از اعضای خانواده فوبیا یا اضطراب خاصی داشته باشد، احتمال ابتلای دیگران نیز به آن بیشتر است.
خلقوخوی: افرادی که به اضطراب حساستر هستند، بیشتر در معرض خطر هستند.
تجربه بد: هراسزدگی میتواند پس از یک تجربه بد ایجاد شود.
تغییر رفتار: اجتناب، رایجترین روشی است که افراد با استفاد از آن با هراسزدگی کنار میآیند. با انجام این کار، معمولاً اضطراب آنها بدتر میشود.
پیشگیری از فوبیا
پیشگیری کامل از هراسزدگی ممکن است همیشه امکانپذیر نباشد، زیرا این مشکل ممکن است به دلیل تأثیر متقابل پیچیده عوامل ژنتیکی، محیطی و روانی ایجاد شوند. اگرچه نمیتوان از بسیاری از فوبیاهای خاص پیشگیری کرد، اما مداخله و درمان زودهنگام پس از یک تجربه آسیبزا، مانند حمله حیوانات، ممکن است از ابتلای فرد به یک اختلال اضطرابی شدید جلوگیری کند.
درمان هراسزدگی
درمان هراسزدگی معمولا بهروشهای زیر انجام میشود.
مواجهه قدمبهقدم
مواجههدرمانی یکی از موثرترین درمانها برای هراسزدگی است. این درمان شامل قرارگرفتن تدریجی در معرض ترس میشود تا بهتدریج حساسیت فرد نسبت به آن کاهش یابد. بهعنوان مثال، اگر فرد از پرواز میترسد، در ابتدا، مواجههدرمانی ممکن است شامل تماشای تصاویر یا فیلمهای مرتبط با هواپیما و مسافران در هواپیما باشد. سپس بهتدریج درمان تا جایی پیش میرود که فرد سوار هواپیما شده و با آن پرواز کند. با پیشرفت فناوری، مواجههدرمانی با واقعیت مجازی در حال حاضر برای کمک به افراد برای مواجهه قدمبهقدم استفاده میشود.
درمان شناختیرفتاری (CBT)
CBT یکی دیگر از روشهای شناخت.درمانی محبوب برای درمان هراسزدگی است. این روش روی تغییر الگوهای افکار منفی مرتبط با ترس تمرکز کرده و به فرد کمک میکند تا بتواند اضطراب خود را در موقعیتهای واقعی زندگی بهتر مدیریت کند. از طریق تکنیکهای رفتاردرمانی شناختی، الگوهای فکری غیرمنطقی، که به ایجاد اضطراب کمک میکنند، شناخته شده و سپس موضوع تحلیل میشود. اگر شرایط یا اشیاء خاصی محرک باشند، افراد میتوانند از طریق تکنیکهای بازسازی شناختی بر اضطراب ناشی از آنها غلبه کند. این تکنیکها شامل قالببندی مجدد افکار منفی به افکار مثبت یا به چالشکشیدن احتمالات نادرست در مورد نتایج ترسناک رویارویی با شیء یا واقعه ترسناک است.
هیپنوتیزم درمانی
معمولا متخصصان از هیپنوتیزم بهعنوان بخشی از فرآیند درمان استفاده میکند. این روش به بیمار کمک میکند تا عمیقاً استراحت کند تا بتواند به ضمیر ناخودآگاه خود دسترسی پیدا کرده و مسائل اصلی را که باعث ترس میشوند، کشف نماید. این شکل جایگزین از درمان، به فرد این امکان را میدهد که این فرآیند را بدون اینکه از نظر احساسی تحت تأثیر قرار بگیرید، طی کند. علاوهبر این، مشخص شده است که علائم فیزیکی مرتبط با اضطراب شدید، از جمله ضربان قلب سریع و تعریق، با هیپنوتیزم کم شده و فرد میتواند هنگام رویارویی با عامل هراسزدگی، آرامش خود را بیشتر حفظ کند.
حساسیت زدایی و پردازش مجدد حرکات چشم (EMDR)
درمان EMDR برخی از عناصر درمان شناختیرفتاری (CBT) و تکنیکهای مواجهه را با هم ترکیب میکند و در عین حال، حرکات چشم را به این ترکیب اضافه میکند. این روش میتواند به فرد کمک کند تا خاطرات آسیبزای ذخیره شده در مغز را دوباره پردازش کند تا هنگام یادآوری سبب ناراحتی او نشوند.
تکنیکهای آرامشبخش
تکنیکهای تمدد اعصاب مانند تمرینات تنفس عمیق، آرامسازی پیشرونده عضلانی، تصویرسازی هدایتشده، مدیتیشن ذهنآگاهی و یوگا همگی ابزارهای عالی برای مدیریت سطوح استرس ناشی از محرکهای هراسزدگی هستند. این فعالیتها بر روی آرامکردن بدن از نظر فیزیکی و کاهش ایجاد تنش موثر میباشند و به فرد اجازه میدهد کنترل و قدرت خود را دوباره به دست آورده و کمتر احساس ناتوانی کند. بیشتر بخوانید:درمان خانگی برای استرس چیست؟
دارودرمانی
برای برخی افراد، دارودرمانی میتواند راه موثری برای درمان فوبیا باشد. این روش میتواند بهکاهش اضطراب و ترس شدید کمک کند. داروهای رایجی که گاهی در درمان هراسزدگی استفاده میشوند شامل موارد زیر هستند:
داروهای ضد افسردگی
داروهای ضد اضطراب
مسدودکنندههای بتا
آرامبخشها
روان.پزشک پس از ارزیابی علائم و سابقه پزشکی ممکن است این داروها را تجویز کند. لازم است به این نکته توجه کنید که این داروها برای درمان هراسزدگی نیستند؛ در عوض، آنها به مدیریت علائم مرتبط کمک میکنند.
درمانهای طبیعی برای هراسزدگی
داروهای طبیعی مانند گیاهان و مکملها ممکن است بهکاهش سطح اضطراب مرتبط با هراسزدگی رایج کمک کنند. برخی از گیاهانی و روشهای طبیعی که برای درمان این اختلال استفاده میشوند، شامل موارد زیر هستند:
عصاره ریشه کاوا کاوا
عصاره گل ساعتی
چای بابونه
رایحه درمانی با روغن اسطوخودوس
مکملهای منیزیم
اگر هراسزدگی درمان نشود چه اتفاقی میافتد؟
بدون درمان، هراسزدگی میتواند شدیدتر شود. ممکن است فرد شروع به اجتناب از موقعیتهایی کند که باعث ترس میشود. متأسفانه، اجتناب میتواند فوبیا را تقویت کرده و غلبه بر آن را در آینده سختتر کند.
علائم اضطراب میتواند بدتر شود: وقتی هراسزدگی درمان نشده وجود داشته باشد، اغلب هر بار که فرد با ترس خود روبرو میشود، اضطراب بیشتری را تجربه میکند. این اضطراب شدید میتواند منجر بهعلائم فیزیکی مانند ضربان قلب سریع، تعریق، لرزش، حالت تهوع یا سرگیجه شود. این علائم ناراحتکننده هستند و میتوانند در فعالیتهای روزانه مانند کار یا عملکرد مدرسه اختلال ایجاد کنند.
ترس شدید میتواند ناتوانکننده شود: بدون درمان، ممکن است فرد نتواند کارهایی را انجام دهد که زمانی از آنها لذت میبرد. بیمار به دلیل احساس ترس شدید از مکانها یا فعالیتهای خاصی اجتناب میکند که به نوبه خود میتواند منجر به انزوای اجتماعی و کاهش کیفیت زندگی شود. در موارد شدید، هراسزدگی درماننشده ممکن است منجر به افسردگی و سایر مشکلات سلامت روانی شود.
داروی فوبیا چیست؟
معمولاً دارو برای درمان هراسزدگی توصیه نمیشود، زیرا رفتاردرمانی معمولاً مؤثر است و هیچ عارضه جانبی هم ندارد. اما گاهی اوقات ممکن است برای درمان اثرات هراسزدگی، مانند اضطراب، دارو تجویز شود. در این شرایط انواع مختلف داروهای زیر بسته به وضعیت فرد تجویز میشود:
داروهای ضد افسردگی
داروهای ضد افسردگی اغلب برای کمک به کاهش اضطراب تجویز میشوند. مهارکنندههای انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) برای فوبیای اجتماعی یا اختلال هراس مناسب هستند. این داروها شامل موارد زیر هستند:
اسیتالوپرام (سیپرالکس)
سرترالین (Lustral)
پاروکستین (سروکسات)
ونلافاکسین (Efexor)، یک مهارکننده بازجذب سروتونین و نورآدرنالین (SNRI)
عوارض جانبی رایج این درمانها عبارتند از:
حالت تهوع
سردرد
مشکلات خواب (بیخوابی)
ناراحتی معده
همچنین، ممکن است در ابتدا اضطراب را بدتر کرده و سبب مشکلات جنسی شوند.
علاوهبر موارد فوق، کلومیپرامین (Anafranil) یک نوع داروی ضد افسردگی سهحلقهای (TCA) است که برای درمان برخی از انواع هراسزدگی مجوز دارد. عوارض جانبی مصرف این دارو عبارتند از:
دهان خشک
خواب آلودگی
تاری دید
لرزش
تپش قلب
یبوست
مشکل در ادرارکردن
موکلوبماید (Manerix) نیز نوعی داروی ضد افسردگی از گروه داروهای ضد افسردگی مهارکننده مونوآمین اکسیداز (MAOI) است که گاهی اوقات برای درمان هراسزدگی اجتماعی تجویز میشود. موکلوبمید با انواع خاصی از غذا تداخل دارد. علاوهبر تداخل با غذاها، سایر عوارض جانبی احتمالی موکلوبمید عبارتند از:
مشکلات خواب
سرگیجه
مشکلات معده
سردرد
بیقراری
در صورتی که داروهای ضد افسردگی برای هراسزدگی تجویز شوند، بیمار نباید بهطور ناگهانی آنها را قطع کند، زیرا میتواند سبب علائم ترک و ایجاد مشکلاتی برای بیمار شود.
آرام بخشها
بنزودیازپینها گروهی از داروها هستند که بهعنوان آرامبخشهای جزئی طبقهبندی میشوند. آنها شامل داروهایی مانند دیازپام (والیوم) بوده و گاهی اوقات بهصورت کوتاهمدت با کمترین دوز ممکن، برای درمان اضطراب شدید استفاده میشوند. مانند داروهای ضد افسردگی، بنزودیازپینها نیز باید بهتدریج قطع شود تا از علائم ترک جلوگیری شود.
مسدودکنندههای بتا
مسدودکنندههای بتا اغلب برای درمان بیماریهای قلبی عروقی، مانند مشکلات قلبی و فشار خون بالا استفاده میشوند. آنها همچنین گاهی اوقات برای کمک بهکاهش علائم اضطراب مانند تپش قلب تجویز میگردند. مسدودکنندههای بتا، ضربان قلب را کاهش داده و فشار خون را کم میکنند. پروپرانولول (ایندرال) یک مسدودکننده بتا است که معمولاً برای درمان اضطراب استفاده میشود. عوارض جانبی احتمالی این داروها عبارتند از:
مشکلات معده
انگشتان سرد
خستگی
مشکلات خواب
چگونه به فردی که با هراسزدگی دستوپنجه نرم میکند کمک کنیم؟
درک این موضوع که هراسزدگی یک مشکل مربوط به سلامت روان است، اولین قدم به سوی کمک به فرد مبتلا است. لازم است که به نگرانیهای فرد گوش دهید و به او بگویید که باور میکنید که ترسهایش واقعی هستند و واقعا امکان کنترل آنها برای او وجود ندارد. در مرحله بعد، میتوانید با فرد صحبت کنید و بگویید که هراسزدگی یک اختلال اضطرابی قابل تشخیص است که درمان هم دارد. او را تشویق کنید تا با یک متخصص سلامت روان صحبت کند تا بتواند از این مشکل آزاردهنده رها شود. علاوه.بر این، برای کمک به فرد مبتلا به هراسزدگی، میتوانید اقدامات زیر را انجام دهید:
از گفتن این موضوع که ترس او مضحک یا غیرمنطقی است، خودداری کنید؛ زیرا میتواند منجر به واکنش تدافعی شود.
به فرد کمک کنید تا یک مشاور یا درمانگر محلی پیدا کند.
به او اطمینان دائم بدهید که میتواند بر هراسزدگی خود غلبه کند
اگر میخواهد در مورد درمان یا تجربیات خود صحبت کند، به خوبی به او گوش دهید.
کی نیاز است از روانپزشک یا روانشناس کمک بگیریم؟
اگر هراسزدگی بهطور قابل توجهی بر زندگی روزمره، رفاه باکیفیت روابط فرد تأثیر بگذارد، بهتر است از یک متخصص سلامت روان کمک بگیرد. هرکدام از نشانههای زیر نشان میدهند که ارجاع به یک متخصص لازم است:
ترس شدید و مخرب
اگر ترس مرتبط با هراسزدگی شدید و غیرمنطقی بوده و بهطور قابل توجهی توانایی فرد را برای عملکرد در زندگی روزمره را مختل کند، ممکن است زمان آن فرا رسیده باشد که یک متخصص به درمان وارد شود.
رفتارهای اجتنابی
اگر فرد بهطور مداوم از موقعیتها، مکانها یا فعالیتهای خاصی به دلیل ترس اجتناب کند و این اجتناب در کار، زندگی اجتماعی یا سایر مسئولیتهای او اختلال ایجاد نماید، مداخله حرفهای ضروری است.
علائم فیزیکی اضطراب
اگر فوبیا علائم فیزیکی شدید مانند حملات پانیک، ضربان قلب سریع، عرقکردن، لرزش یا حالت تهوع را ایجاد کند، لازم است که بیمار بهدنبال کمک باشد.
تاثیر بر روابط
اگر فوبیا بر روابط تأثیر گذاشته و باعث ایجاد فشار شود یا توانایی فرد را برای تعامل با دیگران محدود کند، کمک پزشک میتواند مفید واقع شود.
اختلال در کیفیت زندگی
اگر فوبیا بهطور قابل توجهی کیفیت کلی زندگی فرد را کاهش دهد و او را از لذتبردن یا شرکت در فعالیتهایی که برای او مهم هستند باز دارد، کمکگرفتن از متخصص لازم است.
پریشانی مداوم
اگر ناراحتی مرتبط با فوبیا در طول زمان ادامه پیدا کند و در توانایی فرد برای داشتن یک زندگی رضایتبخش اختلال ایجاد نماید، مشاوره با یک متخصص بهداشت روان توصیه میشود.
بیماریها همزمان
اگر در کنار فوبیا بیماریهای سلامت روان دیگری مانند اختلال اضطراب فراگیر، اختلال هراس یا افسردگی وجود داشته باشد، ممکن است لازم باشد که فرد بهدنبال درمان جامع باشد. مداخله زودهنگام، اغلب با پیامدهای مطلوبتری همراه است، بنابراین اگر علائم قابل توجه باشد، بیمار حتما باید بهدنبال درمان باشد.
سخن آخر
فوبیا یک مشکل سلامت روان رایج و قابل درمان است که میتواند بهطور قابل توجهی بر کیفیت زندگی فرد تأثیر بگذارد. اگرچه ممکن است غلبه بر فوبیا چالشبرانگیز باشد، اما جستجوی کمک و درمان زودهنگام میتواند علائم را تا حد زیادی برطرف کند. با یک روش مناسب، افراد میتوانند بیاموزند بر ترسهای خود غلبه کنند و زندگی رضایتبخش و فارغ از محدودیتهای ناشی از فوبیا داشته باشند.